ONTDEK MERSCH EN ZIJN INTERESSANTE GESCHIEDENIS

Om u een indruk te geven van onze mooie gemeente Mersch te bieden heeft kijkt u deze film:

DE MENHIR

De menhir op de top van de “Béisenerbierg” bij Reckange is het oudste door mensen gemaakte monument in Luxemburg. Het dateert uit het neolithicum (4500 jaar geleden). De menhir, een verhoogde zandstenen steen, is 3 meter hoog en weegt 4 ton. De menhir was in de loop van de geschiedenis gevallen en werd in 1978 door drie leden van de “Vrienden van Vieux Mersch” weer opgericht. Sinds 2017 staat het op de lijst van nationale monumenten.

    EENELTER

    Eenelter of te wel Elenter is een bedevaartplaats, waar rond 1050 na Christus, Theobald von Provins zich samen met een vriend heeft gevestigd. Na 3 jaren zijn die beiden verder getrokken naar Santiago de Compostella. Rondom de kleine kapel ontwikkelde zich in de Middeleeuwen een bloeiende markt. De kapel werd een paar keer vernietigd en weer opgebouwd.

    1896/97 werd de hedendaagse kapel, ter ere van de Heilige Donatus en de heilige Theobald gebouwd.

      HET ROMEINSE PALEIS

      1905/06 was onder leiding van architect C. Arendt, een deel van het paleis opgegraven. Om de goed behouden resten van een warme-luchtverwarming (Hypokaust) voor de volgende generatie te behouden werd er een bescherming omheen gebouwd.

      Toen in 1966 deze grond “op de Mies” bouwland werd, konden de archeologen bewijzen, dat dit Paleis een grootte had van ongeveer 200 x 60 meter en dat voor dit Paleis een statige vijver lag met een oppervlakte van 75,6 x 6,5 meter.

      KASTEEL VAN MERSCH

      In 1232 kocht Theodorich I. eigendom in Mersch, in deze koopakte wordt een “turris” beschreven. Deze Toren is een Bergfried, met een vierkante plattegrond van 12 meter lengte. In een later bouwstadium wordt de Bergfried naar Noordwesten uitgebouwd, zo kunnen wij dit aan de hand van de opeenvolgende rijen volg van de stenen erkennen. Aan het einde van de 16de eeuw bouwen Paul von der Fels en zijn vrouw Apollonia von Kerpen deze burcht om in een kasteel met een façade in de Renaissancestijl. Dit kasteel is in het bezit van de gemeente en is nu het gemeentehuis.

      HET MUSEM IN DE KASTEELKAPEL

      De kasteelkapel werd in 1717 gewijd. Het altaar komt uit deze tijd en was aan de heilige Hubertus toegewijd. Boven het altaar herkennen wij het huwelijks wapen van de familie von Fels en von Elter. Het graf van Fock von Hübingen heeft in het museum een plaats gekregen net als het aalmoezen bord uit de 14de eeuw. Het beeld van de heilige Sebastiaan komt uit de vroegere Decanaats Kerk. De geschiedenis van het kasteel wordt door een informatie zuil uitgelegd.

      HET KASTEEL VAN SCHOENFELS

      Met een hoogte van 21 meter, een lengte van 17 meter en een breedte van 13 meter, is de vroegere toren de indrukwekkendste woontoren van Luxemburg. 1292 werd een Ferri von Schönfels genoemd. Aan de ingang vindt u het wapen van de familie Schliederer (Schloeder) von Lachen.

      In de 19de eeuw werd de buitenkant in de neogotische stijl veranderd; de dakconstructies werden toegevoegd en de ramen groter gemaakt. Sinds 1971 is de Luxemburgse Staat eigenaar van het kasteel.

      HET KASTEEL VAN PETTINGEN

      Pettingen is een van de best behouden Waterkastelen van het land. Het grondvlak is een vierkant met zijden van 30 meter en was omgeven door een watergreppel met een breedte van 15 meter. In 1244 ondertekende Arnould von Pittingen als Vazal van Gravin Ermesinde de vrijheidsoorkonde van de stad Luxemburg. Johan der Blinde verleent aan de familie von Pittingen de Rechtsbevoegdheid over het beheer van Pittingen.

      De Burcht was in de 15de eeuw verwoest en als kasteel begin van de 16de eeuw opnieuw opgebouwd. De 9×9 m grote toren herinnert nog aan de vroegere burcht van de Heren von Pittingen.

      1947 werd het kasteel door de Luxemburgse Staat voor het symbolische bedrag van 1 Frank gekocht.

      DE PAROCHIEKERK VAN MERSCH

      Nadat de kerk aan de Michelsplaats bouwvallig was geworden is deze kerk met 3 beuken van 1844 – 1850 gebouwd in de stijl van het laat Classicisme. Als voorbeeld diende de kerk van Stenay (Frankrijk).

      Op de van vier zuilen gedragen voorgevel bevindt zich een reliëf met het oog van de goddelijke alwetendheid. In de zijbeuken staan massieve beelden van de Apostelen Petrus en Paulus.

      In de 30er jaren van de 20ste eeuw werd de binnenkant door broeder Notker Becker van de Benedictijnen van Abdij Maria Laach met prachtige beschilderingen bekleed.

      SERVAIS HUIS

      In het Servais huis bevindt zich sinds 1995 “het Nationale Centrum van de Literatuur”.

      Het huis werd in 1788 gebouwd door Philippe Servais in de wijk Udingen-lez-Mersch. Zijn zoon, Emmanuel Servais, was minister van Staat, voorzitter van de Raad van State, voorzitter van de Kamer van Afgevaardigden en burgemeester van Luxemburg-stad. Jeanne Servais liet het Maison Servais na aan de gemeente met de bepaling dat de tuinen moesten worden omgevormd tot een openbaar park en het huis, tenminste gedeeltelijk, tot een museum.

      In 1988 komt het tot een ruil transactie tussen de Gemeente Mersch en de Luxemburgse Staat; de Gemeente krijgt het Kasteel in Mersch en de Staat neemt het Servais huis over.

      DE KROUNEBIERG

      1939 viert Luxemburg met groot enthousiasme de 100-jarige Onafhankelijkheid. Op initiatief van de gemeenteraad zal een monument opgericht worden als bewijs voor de patriottische houding van de bevolking. Door spontane giften werd het benodigde bedrag bij elkaar gekregen en het monument volgens de ontwerpen van Henri Luja opgericht. Vier, in brons gesmede wapenschilden, alsook een inscriptie van Nik Welter versieren de voet. Het monument werd nooit ingewijd, daar in september 1939 de 2de Wereldoorlog uitbrak. Op bevel van bevelhebber Gustav Simon werd het monument afgebroken. Alleen de pilaarstomp herinnert nog aan dit monument.

      Na de oorlog besloot de gemeenteraad van Mersch om een nieuw monument op te richten. Dit nieuwe monument, dit keer van Paul Luja, herdenkt onze onafhankelijkheid en de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog.

      MECHELSPLAATS – MARKTPLAATS

      1851 werd de oude kerk, die bouwvallig was geworden, afgebroken en zo ontstond in het midden van Mersch een marktplaats, waar het dorpsleven kon plaats vinden.

      Sinds het 8ste eeuw voor Chr. zijn er nederzetting sporen op de Michelsplaats. Van de 3e tot de 5e eeuw AD bevond zich een kerk in een vroeger romeins gebouw. Later hebben wij een gemengde kerkbouw.

      853 werd in het testament van Erkanfrida een kerk genoemd, die de Hl. Michael gewijd was.

      In de 11de eeuw werd een romaanse kerk opgericht, die in de 15de eeuw werd omgebouwd in de Gotische stijl.Bij het vernietigen van de kerk in 1851 werden munten en sarcofagen uit de Frankische Tijd gevonden, evenals een deels behouden inscriptie van een hoge Romeinse officier.

      DE MECHELSTOREN

      Als Landmerk/Symbool staat op de Marktplaats van Mersch de “Oude Toren” uit het jaar 1709, samen met het standbeeld van de drakendoder, de heilige Michael.

      Boven het portaal vinden wij het wapen van de Graaf von Elter, de toenmalige Heer van Mersch, die de bouw in opdracht gaf. Opgebouwd werd de 35 meter hoge toren met het geld van de Parochie “DENARIO PAROCHCHIAE FACTA CUM”.

      In 1706 had de bliksem, bij een onweer, een verschrikkelijke brand veroorzaakt. De kerk werd weer gerestaureerd, maar de toren moest opnieuw opgebouwd worden.

      De toren dankt zijn voortbestaan aan koningin Anna Palowna, vrouw van Wilhelm II, Koning van Nederland en Groothertog van Luxemburg. Bij een bezoek in Mersch vroeg zij het gemeentebestuur, om de toren niet af te breken, omdat die Uientoren haar aan de kerken in haar vaderland Rusland, herinnerden.

      DE DRAAK

      Toen het marktplein in 1997 werd gerenoveerd, kreeg de toren een nieuwe metgezel: een draak gemaakt door beeldhouwer en inwoner van Mersch, Paul Eyschen.

      Met zijn 3 bassins personifieert de Draak de revieren Alzette, Mamer en Eisch. De 11 Wapens herinneren eraan dat Mersch kantonhoofdstad is. De 7 bulten betekenen de 7 Kastelen in de Vallei van Mersch. Aan de kop van de Draak herkennen wij de druiven in herinnering, dat de Romeinen de druiven naar Mersch brachten; de bodem naam “am -Wangert” (Wijnberg) herinnert daaraan.

      HET PARK IN MERSCH

      Mersch is bekend door zijn unieke Park. In het begin had het Park een oppervlakte van 3,2 hectare. In de jaren 1997 – 2000 werd het Park op een oppervlakte van 9 hectare uitgebreid, en heeft tegenwoordig een oppervlakte van 13 hectare bereikt. In het overstromingsgebied ontstond een kunstmatig meertje. Voor de kinderen werd een interessante speelplaats aangelegd en de jeugd kan zich op de verschillende toestellen uitleven.

      In richting Rollingen is het park met de velden van de boeren verbonden en creëren daarmee een vloeiende overgang van het kunstmatige aangelegde Park met de boerenbedrijven van de gemeente Mersch.

      STATION VAN MERSCH

      Op 21 juli 1862 werd het eerste gedeelte Luxemburg – Ettelbrück feestelijk ingewijd. Het stationsgebouw van Mersch was ook op tijd klaar.

      1876 werd het gebouw groter gemaakt en kreeg door de torenaanbouw zijn markante herkenningsteken. Sinds 1989 is de lijn geëlektrificeerd.

      De spoorweg trok veel kleine industrieën en winkels aan, zodat Mersch voorbij het oude Udingen groeide in de richting van het station. In 1868 stichtte de familie Servais de suikerfabriek Mersch tegenover het station. Vanaf 1954 ontwikkelde het Mersch Agrocenter zijn activiteiten op een terrein van 33 hectare. Het Agrocenter is nu afgebroken en gaat plaats maken voor de woonwijk “Quartier de l’Alzette”.

      MAMERLEEËN

      De grotten noordelijk in het bos van Schönfels zijn een populaire en avontuurlijke belevenis. Dit onderaardse doolhof van tunnels, gangen en spleten is een door de mens gecreëerde steengroeve. De totale lengte van begaanbare, onderaardse tunnels is ongeveer 1000 meter. Aangezien er geen historische bronnen bestaan, kan iedereen zijn eigen theorie ontwikkelen.

      De aardkunde geeft ons een antwoord op de vraag, waarom onze grootouders dit zware werk op zich namen om deze tunnels te bouwen. Het is een samenstelling van verschillende zandstenen, die enige meters onder het bos verliep en uit harde robuuste Zandsteen bestond. Om aan deze zandsteen te komen, bleef de exploitant niets anders over dan tunnels in de berg te graven.

      • Open van mei tot september.

      DE HUNNEBOUR

      Aan de westelijke rand van de Hardt ontstaat een bron in de rotsen. Deze bron vormt een kleine vijver en stroomt dan in de Eisch: we zijn hier bij de “Hunnebour”. Met de “Hunnebour” zijn vele legenden verbonden. Herinneringen aan het volk van de “Hunnen” werden levendig. Ook werd het water een genezende kracht toegeschreven.

      Aan het begin van de 20ste eeuw bouwde een vereniging een boshuis om hier bosfeesten te organiseren. Nicolas Welter, veroordeelde deze ingreep in de natuur, in zijn boek “Im Werden und Wachsen”. De bosfeesten komen niet echt op gang. Afval van levensmiddelen, flessen en andere troep blijft achter.

      DREIBOUREN

      In het bos van Rollingen ontspringen drie kleine bronnen naast elkaar uit de rotsen: de “Dreibouren”. Hun water stroomt over een kleine waterval in een grotere vijver. De site werd aangelegd op initiatief van Ernest Faber, de voormalige voorzitter van het Syndicaat van Mersch. Een steen ter ere van hem werd in 1958 geplaatst.

      In de nabije omgeving van de “Dreibouren” vinden wij een oude bosbedevaart plaats ter ere van “Mater Dolorosa”, het “Rollinger Bildchen”. In 1948 werd een “Lourdes-Grot” niet ver van “Bildchen” ingewijd. Elke 2de zondag in september wordt een “Bildchen-processie” georganiseerd door de “Vrienden van Rollinger Bildchen”.

      OPMERKELIJKE BOMEN

      De “Eik van Beringen”. Deze eik, die op een rots staat die bekend staat als ‘Kuckelee’, wordt beschouwd als een natuurlijke bonsaiboom. Het is bijna een wonder dat zijn wortels genoeg voedingsstoffen hebben gevonden om zo langzaam te groeien. Al in 1907 beschreef bosbouwinspecteur Faber deze eik.

      De “Hoge Beuk van Rollingen” werd door de heer Faber beschreven. In het bos deel “Alheck genoemd, komt deze Beuk met een hoogte van 40 meter, boven alles uit. De lijnrechte stam heeft op borsthoogte een diameter van 97 cm.

      In het park van het “Centre National de Littérature” bij het Servais huis staat een prachtige Koperbeuk, die meer als 150 jaar oud kan zijn.

      HET GEOGRAFISCH CENTRUM VAN HET LAND

      Het geografische centrum van het land ligt ten noordwesten van Pettingen, in het natuurreservaat “Pëttenerbesch”.

      Deze plaats werd in 2011 gemarkeerd met 4 driehoekige stalen platen, die in de 4 hemels richtingen wijzen. Op een van deze platen is 49° 46’ 38” N 06°05’43”O gegraveerd.

      Het geografische centrum is berekend door specialisten van het Kadaster. De topografische berekening is gebaseerd op het World Geodetic System 1984 (WGS84).

      WEGKRUISEN

      De Kelten en Romeinen hadden hun velden, huizen en binnenplaatsen al onder de bescherming van hun goden geplaatst. Het christendom heeft deze vroomheid behouden. Kruisen langs wegen geven over het algemeen versteende herinneringen aan slagen van het noodlot weer. In 1989 werd de “Weekräizergrupp” opgericht, een groep onder leiding van Ferdy Fischer, de toenmalige pastoor, om de wegkruisen te redden van verval.

      Foto’s copyright ORTCO, www.visitguttland.lu & www.visitluxembourg.com